cırnamaq

f. Zarafat götürməyərək və ya başqa bir şeydən qızışmaq, hirslənmək, özündən çıxmaq. Zarafatdan cırnamaq. – . . Elə ki birinin zarafatdan acığı gəldiyini, cırnadığını gördü, o adamın yaxasından əl çəkməzdi. V. Şıxlı. // Çəkilmək, acizlik göstərmək, acizliyini boynuna almaq.